جستجو :
اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَن صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَ في كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَ حافِظاً وَ قائِداً وَ ناصِراً وَ دَليلاً وَ عَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً
امروز: ۱۴۰۳ شنبه ۲۹ ارديبهشت


 
  • پیام به هجدهمین دورۀ همایش «حکمت مطهّر»
  • میزان زکات فطره و کفّاره در سال ۱۴۰۳
  • پیام در پی شهادت سردار مجاهد، سرتیپ پاسدار محمدرضا زاهدی
  • پیام به نوزدهمین نمایشگاه قرآن و عترت اصفهان
  • پیام در پى ارتحال عالم جليل القدر مرحوم آيت‌الله امامى كاشانى«قدّس‌سرّه»
  • پیام در آستانۀ برگزاری ششمین دورۀ انتخابات مجلس خبرگان رهبری و دوازدهمین دورۀ انتخابات مجلس شورای اسلامی
  • شرکت در ششمین دورۀ انتخابات مجلس خبرگان و دوازدهمین دورۀ انتخابات مجلس شورای اسلامی
  • پیام در پی ارتحال عالم‌جلیل‌القدر آیت‌اللّه آقای حاج سید محمّد موسوی بجنوردی «رضوان‌اللّه‌علیه»
  • پیام تسلیت در پی درگذشت آيت‌الله آقاى حاج شيخ عبدالقائم شوشترى«رضوان‌الله‌عليه»

  • -->

    اعتقادات / اندیشه‌های ناب/فضائل و قیام امام حسین(ع) / متن کتاب
    رابطۀ امام حسن(ع) و امام حسين(ع)

    12. در برخي از منابع، رواياتي مبني بر اختلاف يا جرّ و بحث حسنين(ع) با يکديگر آمده است؛[1] آيا آنان، در کودکي يا بزرگسالي، با يکديگر اختلاف و مشاجره داشته‌اند؟

    اين نقل‌ قول‌ها صحيح نيست. امام حسن و امام حسين(ع) هردو معصومند و معصومين هيچ‌گاه با يکديگر اختلافي ندارند، زيرا اختلاف در بين اشخاص غير معصوم واقع مي‌شود و آنها در کودکي و بزرگ‌سالي، هميشه يار و همراه يکديگر بوده‌اند.

    13. آيا امام حسن و امام حسين(ع) در جنگ‌هاي سه‌گانۀ زمان حکومت اميرالمؤمنين(ع) شرکت مي‌کردند؟

    آنها هميشه و همه‌جا، به‌خصوص در جنگ‌ها، همراه و ياور اميرالمؤمنين(ع) بودند.[2]

    14.‌ چرا اطّلاعات زيادي دربارۀ سيره و روش امام حسين(ع) در دوران امامت امام مجتبي(ع) در دسترس نيست؟

    زیرا امام حسين(ع) در زمان امامت امام مجتبي(ع)، ‌تابع صددرصد ايشان به‌عنوان امام زمان بودند. مثلاً پس از صلح امام حسن(ع)، بسياري از گروه‌ها و افراد از امام حسين(ع) مي‌خواستند که ايشان قيام کنند، امّا حضرت خود را ملتزم به خواست امام مجتبي(ع) مي‌دانستند و هرگز از آن روي‌گردان نبودند.[3] در حقيقت شناخت صحيح امام حسين(ع) از موقعيّت و شخصيّت معاويه در اجتماع آن روز، باعث شده بود تا زمان مرگ معاويه، آن حضرت روش برادر را ادامه دهند و به صلح‌نامه پاي‌بند باشند.[4]

    15.‌ چرا سيره و روش امام حسين(ع) معمولاً مخالف سيره و روش امام حسن(ع) بود؟ مثلاً امام مجتبي(ع) با معاويه صلح کردند، ولي امام حسين(ع) با يزيد جنگيدند؟

    هر کدام از ائمّۀ اطهار(ع)، به تناسب موقعيّت خود، با شناخت صحيح وظيفه، به آن عمل کرده‌‌اند. اگر امام حسين(ع) نيز به‌جاي امام حسن(ع) بودند، صلح مي‌کردند و اگر امام حسن(ع) به‌جاي امام حسين(ع) بودند، قيام مي‌کردند.

    پيامبر اکرم(ص) در وصف امام حسن و امام حسين(ع) مي‌فرمودند: «الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ إِمَامَانِ‏ قَامَا أَوْ قَعَدَا».[5]

    16. آيا از اينکه امامت در نسل امام حسين(ع) قرار گرفت و در فرزندان امام حسن(ع) نبود، مي‌توان برداشت کرد که مقام امام حسين(ع) از امام مجتبي(ع) بالاتر است؟

    معصومين(ع) در فضيلت، تفاوتى ندارند؛ زيرا يك تجلّى و نور واحد بوده‏اند؛[6] لكن به اعتبار ظروف، چهارده نور شده‏اند. البته هرکدام به تناسب موقعيّت، خصوصيّتي دارند. در واقع، تفاوت رفتار ائمّۀ اطهار(ع)، ناشي از تفاوت «موقعيّت‌‌» و شرايط است، نه تفاوت در «شخصيّت»‌.

    امّا دربارۀ اينکه چرا امامت در نسل امام حسين(ع) قرار گرفته، بايد گفت قضیۀ امامت یک قضیه و مشيّت الهی است[7] و پیامبر گرامي(ص) در روایات فراوانی اسماء ائمّه را ذکر نموده‌اند[8] و قضیه قراردادی نیست تا هرکسي بتواند امام باشد.



    [1]. گرچه برخي از مورّخين کوشيده‌اند تا دو شخصيّت متفاوت از اين دو امام معصوم بالأخص در قضيۀ صلح با معاويه، به تصوير بکشند [الطبقات الكبرى، ج ‏10، ص 331؛ أنساب الأشراف، ج ‏3، ص 148؛ تاريخ مدينة دمشق، ج ‏13، ص 267؛ شرح نهج البلاغة، ج ‏16، ص 23] امّا اين حرف ناصوابي است و عملکرد و سيرۀ امام حسين(ع) در زمان امام مجتبي(ع) و حتّي پس از شهادت ايشان خلاف آن را اثبات مي‌کند. اگر آن بزرگواران اختلاف یا مخالفتی داشتند، حدّاقل باید پس از شهادت امام مجتبی(ع)، امام حسین(ع) فوراً طبق نظر خود، عمل می‌کردند؛ امّا چنین نبود.

    [2]. حضور و نقش امام حسن و امام حسين(ع) در جنگ‌هاي سه‌گانه:

    جنگ جمل؛ ر.ک: الجمل، ص 348؛ مناقب آل أبي‌طالب، ج 4، ص 21؛ جواهر المطالب، ج ‏2، ص 13؛ شرح نهج البلاغه، ج 1، ص 257.

    جنگ صفيّن؛ ر.ک: وقعة صفيّن، ص 249؛ مناقب آل أبي‌طالب، ج 3، ص 168؛ الفتوح، ج 3، ص 24؛ شرح نهج البلاغه، ج 5، ص 198.

    جنگ نهروان؛ ر.ک: الخرائج و الجرائح، ج ‏1، ص 225؛ احقاق الحق، ج 32، ص 554؛ الإصابة، ج ‏2، ص 69.

    [3]. الاخبار الطوال، ص 221؛ أنساب الأشراف، ج ‏3، ص 150.

    [4]. الإرشاد، ج 2، ص 32؛ الاخبار الطوال، ص 222؛ تاريخ مدينة دمشق، ج 14، ص 205.

    [5]. علل الشّرائع، ج 1، ص 211: «حسن و حسين هر دو امام هستند، چه سکوت کنند و چه قيام نمايند.»

    [6]. الغيبة نعماني، ص 93: «يا مُحَمَّدُ إِنِّى خَلَقْتُ عَلِياً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَينَ وَ   E    F الْأَئِمَّةَ مِنْ نُورٍ وَاحِد - يا محمد! من على و فاطمه و حسن و حسين و ائمّه را از نور واحدى آفريدم.» بحار الأنوار، ج 27، ص 200: «يا مُحَمَّدُ إِنِّى خَلَقْتُكَ وَ خَلَقْتُ عَلِياً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَينَ وَ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ مِنْ سِنْخِ نُورٍ مِنْ نُورِى.‏»

    [7]. ر.ک: کمال الدّين، ج 2، ص 359؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج 4، ص 46.

    [8]. کمال الدّين، ج 1، ص 253: پس از نزول آيه اولوا الامر(نساء، 59) جابر بن عبد الله انصاري از پيامبر اکرم(ص) سؤال کرد: اولوا الامر که خداوند اطاعت از آنان را بر ما واجب فرموده، چه کساني هستند؟ حضرت فرمودند: «هُمْ خُلَفَائِي يَا جَابِرُ وَ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ بَعْدِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْمَعْرُوفُ فِي التَّوْرَاةِ بِالْبَاقِرِ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ سَمِيِّي وَ كَنِيِّي حُجَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ بَقِيَّتُهُ فِي عِبَادِهِ ابْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ذَاكَ الَّذِي يَفْتَحُ اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَى يَدَيْهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا ذَاكَ الَّذِي يَغِيبُ عَنْ شِيعَتِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ غَيْبَةً لَا يَثْبُتُ فِيهَا عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ إِلَّا مَنِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَان‏.» همچنين ر.ک: الكافى، ج ‏1، ص 527؛ اعلام الوري، ج 2، ص 182؛ بحار الأنوار، ج ‏36، ص 226 تا 373؛ فرائد السّمطين، ج 2، ص 140.

    چاپ
    احکام
    اخلاق
    اعتقادات
    اسرار حج
    مناسک حج
    صوت
    فيلم
    عکس

    هر گونه استفاده از مطالب این سایت با ذکر منبع بلامانع می باشد.
    دفتر مرجع عاليقدر حضرت آية الله العظمى مظاهری «مدّظلّه‌العالی»
    آدرس دفتر اصفهان: خيابان عبد الرزاق – کوی شهيد بنی لوحی - کد پستی : 99581 - 81486
    تلفن : 34494691 -031          نمابر: 34494695 -031
    آدرس دفتر قم :خیابان شهدا(صفائیه)- کوی ممتاز- کوچۀ شماره 1(لسانی)- انتهای بن‌بست- پلاک 41
    تلفن 37743595-025 کدپستی 3715617365